Bitwa o Doru Araebę – ostateczna bitwa Smoczej Wojny stoczona pomiędzy Smoczymi Jeźdźcami a Galbatorixem i Zaprzysiężonymi. Skutkiem wojny był Upadek Jeźdźców i koniec trwającej kilkaset lat epoki pokoju, nad którym czuwali.
Geneza[]
Oszalały po śmierci swojego smoka Jarnunvöska, Galbatorix usiłował wymusić na starszych Jeźdźcach przyznanie mu drugiego smoka, oni jednak odmówili, widząc czające się w młodym mężczyźnie szaleństwo. Uwierzył, że to z ich powodu zginął jego smok, i postanowił się zemścić. Zabił jednego z zaprzyjaźnionych Jeźdźców i jego smoka, po czym przejął jego Eldunarí i zmusił je do posłuszeństwa. Później, z pomocą Morzana, wkradł się do Ilirei i zabił innego Jeźdźca, po czym wykradł jego smocze pisklę i przywłaszczył jako własne, wykorzystując w tym celu czarną magię. Kilka następnych lat spędzili wraz z Morzanem, nabierając sił i wprawy, a także czekając, aż ich smoki dorosną; w tym czasie obmyślali plan przejęcia władzy nad Alagaësią. Wkrótce do ich sprawy dołączyło dwunastu innych Jeźdźców, tworząc sprzymierzoną z Galbatorixem grupę Zaprzysiężonych. Przez lata mordowali Jeźdźców i ich smoki oraz przywłaszczali ich Eldunarí, zwiększając tym samym swoją siłę i magiczną moc. Za cel postawili sobie całkowitą zagładę niesprzymierzonych z nimi Jeźdźców, uważając ich za zakon stary, zepsuty i nieumiejętnie władający krainą.
Przebieg[]
Zaprzysiężeni dotarli na wyspę Vroengard, wspierani siłą i doświadczeniem dziesiątek Eldunarí znajdujących się pod ich kontrolą. Sprawiły one, że słudzy Galbatorixa przewyższali potęgą Jeźdźców i smoki zamieszkujących wyspę, choć byli znacznie mniej liczni. Bitwa rozegrała się u bram stolicy wyspy, a zarazem siedziby Zakonu, Doru Araeby.
Galbatorix zabił smoka Vraela, przywódcy Jeźdźców – Umarotha (choć jego Eldunarí przetrwało i ukryło się wraz z innymi w Krypcie Dusz. Całkowitą śmierć poniosła za to smoczyca Broma, Saphira; podczas bitwy zaginął też jego miecz Undbitr. Śmierć towarzyszki doprowadziła go niemalże do szaleństwa. Ponadto zginęli niezliczeni Jeźdźcy, zarówno w walkach powietrznych, jak i na ziemi, walcząc na grzbietach swoich smoków lub niezależnie od nich.
Pozbawiony swojego smoka Vrael zmierzył się w pojedynku z Galbatorixem. Mężczyźni walczyli zarówno umysłami, jak i mieczami. Vrael praktycznie pokonał Galbatorixa, lecz zawahał się przed zadaniem ostatecznego ciosu, co Galbatorix wykorzystał i pchnął go w bok. To zmusiło przywódcę Jeźdźców do salwowania się ucieczką na górę Utgard. Tam renegar wyśledził go i zabił poprzez dekapitację swym płonącym mieczem.
Belgabad i inne dzikie smoki, nie mogąc kontrolować magii w sposób właściwy Jeźdźcom, radziły sobie niewiele lepiej. Również licznie ginęły, zabijane przez Zaprzysiężonych. Wiele smoczych matek, które zniosły jaja w Krypcie Dusz, poniosło śmierć w rozpaczliwej walce. Niektóre smoki umierały całkowite, zaś umysły niektórych przetrwały w ich Eldunarí, które w dużej części zostały przejęte przez Zaprzysiężonych.
W końcu Thuviel, elficki Jeździec, który stracił swojego smoka zaledwie miesiąc przed bitwą, postanowił rzucić potężne zaklęcie, które pokonałoby Zaprzysiężonych. Ogarnięty szaleństwem zamienił swoje jestestwo w czystą energię, której uwolnienie spowodowało potężną eksplozję, porównywalną z detonacją antymaterii. Wybuch niemal doszczętnie zniszczył Doru Araebę i skaził okoliczne powietrze. Ponieważ Zaprzysiężeni w porę uzyskali ostrzeżenie, większości z nich udało się uciec, choć w wyniku eksplozji zginął Glaerun. Znacznie większe straty ponieśli Jeźdźcy, ich smoki oraz dzikie smoki. Tylko nieliczni przetrwali bitwę, wśród nich Brom.
Skutki bitwy[]
Konflikt zakończył się ostateczną klęską Zakonu. Doprowadził do niemal całkowitego wyginięcia rasy smoków oraz upadku Jeźdźców.
W wyniku poświęcenia Thuviela Vroengard stał się niezdatny do zamieszkania. Choć był to jedynie efekt uboczny rzuconego przez niego zaklęcia, była to także część planu opracowanego przez Oromisa, Glaedra, Vraela, Umarotha i innych, by stworzyć Kryptę Dusz; w ten sposób zabezpieczyli wyspę przed powrotem Zaprzysiężonych, dzięki czemu mogli stworzyć na niej kryjówkę ocalałych po bitwie jaj i wolnych Eldunarí. Okazało się, że umysły ukrytych w Krypcie smoków były w stanie wpływać na wydarzenia w Alagaësii, pośrednio doprowadzając do upadku Galbatorixa. Ponadto dziedzictwo smoków miało pozostać ukryte w Krypcie do czasu, aż samozwańczy król imperium umrze, co ostatecznie ocaliło smoczą radę przed wyginięciem.