Dziedzictwo Wiki
Advertisement
Wiki
Ten artykuł to tylko stub i wymaga rozbudowy bądź uporządkowania.
Wiki

Orik syn Thrifka - czterdziesty trzeci z kolei król krasnoludów, przywódca klanu Dûrgrimst Ingeitum i przyjaciel Eragona.

Rodzina[]

Zobacz też: Ród Hrothgara

Ojciec Thrifk i matka Orika zginęli w epidemii, gdy krasnolud był małym dzieckiem. Na wychowanie przyjął go wuj Hrothgar będący ówczesnym grimstborith Dûrgrimst Ingeitum. Traktował go jak syna i uczynił swym następcą. Jego małżonką jest piękna Hvedra, wnuczka jego ciotki Vardrûny i córka Thorgerda Jednookiego oraz Himinglady.

Wygląd[]

Orik jest przeciętnego wzrostu jak na krasnoluda, mierzy cztery stopy. Jest muskularny i szeroki w barkach. Na brązowych włosach nosił zwykle okutą metalem czapkę z bawolej skóry z wytrawionym godłem klanu. Bujną brodę w łosy splata w misterne i schludne warkoczyki. Orik jest znakomity w posługiwaniu się swoją ulubioną bronią, toporem bojowym.

Charakter[]

W młodości Orik był porywczy. Lekcji pokory udzielił mu Hrothgar, gdy młodzian złamał rzuconym butem nos wartownikowi, który postawił swą halabardę , w miejscu, gdzie ktoś mógłby na nią nastąpić. W miarę postępujących lat Orik zaczął podejmować decyzje po długim namyśle. Jest on świetnym mówcą. Przykładem może być wygłoszona przez niego mowa oskarżycielska skierowana przeciwko Vermundowi, przywódcy klanu Dûrgrimst Az Sweldn rak Anhûin.

Historia[]

Wczesne lata[]

Dzieciństwo pozbawione rodziców Orik spędził na dworze wychowującego go Hrothgara. Gdy był zbuntowanym trzydziestoczteroletnim chłopcem został wysłany do Az Knurldrathn za sprzeciwienie się rozkazom opiekuna. Po kilku miesiącach uwolnił z granitu jedynie jedną gałąź, więc uciekł i dołączył do grupy krasnoludów z Dûrgrimst Vrenshrrgn. Upił się piwem i ponieważ polowali oni na nagry przysiągł, że także zabije dzika i przyniesie go Hrothgarowi, by załagodzić gniew króla. Udało mu się to, ale został ranny w ramię i musiał miesiąc spędzić w łóżku.

Bitwa o Farthen Dûr[]

Orik był pierwszą osobą, która zauważyła Eragona, Saphirę i Murtagha usiłujących się dostać do Vardenów przez ukryte u stóp Kóstha-mérny wrota. Wbrew rozkazom Bliźniaków otworzył bramę i uratował osobiście tonącego Eragona. Za te czyny został "ukarany" przez Ajihada usunięciem ze służby czynnej w vardeńskich wojskach i obowiązkiem zostania przewodnikiem Jeźdźca po Tronjheimie. W rzeczywistości wobec groźby powieszenia za niesubordynację Orik otrzymał w swe ręce sporą władzę. Odpowiadał bowiem jeszcze władzy swego króla.

W bitwie o Farthen Dûr walczył dzielnie po stronie Vardenów z siłami urgali.

Podróż do du Weldenvarden[]

Orik został wyznaczony do towarzyszenia Eragonowi w podróży do Ellesméry, w celu czuwania nad przestrzeganiem paktu pomiędzy Vardenami a elfami. Wyjazd przesunął w czasie termin ślubu między nim a Hvedrą. Przed odjazdem to Orik pośredniczył w przyjęciu Eragona do grona członków Dûrgrimst Ingeitum i to on był świadkiem ceremonii przysięgi na kamień. Po dotarciu do Du Weldenvarden a stamtąd do Ellesmery krasnolud bardzo się nudził. Czas umilał sobie grą w runy i piciem trunku elfów faelnirvu. Zaprzyjaźnił się też mocno z młodym Jeźdźcem. Co jakiś czas obserwował z oddali przebieg lekcji Eragona i Saphiry u Oromisa i Glaedra. Podczas Agaetí Blödhren rozmawiał o tajnikach metalurgii z Rhunön. Jego darem na święto była drewniana piramida z pięćdziesięciu zazębiających się elementów. Elfy nazwały go "Mistrzem Długą Brodą".

Płonące Równiny[]

Po podjęciu przez Eragona decyzji o powrocie do Vardenów Orik poleciał na grzbiecie Saphiry jako pierwszy krasnolud w historii. Na Płonących Równinach objął dowództwo nad swymi pobratymcami wzmacniającymi zasieki. Był przeciwny przyjęciu przez Nasuadę propozycji urgali pod dowództwem Nar Garzhvoga. W trakcie bitwy walczył toporem w straży lewego boku Saphiry. Po bitwie opłakiwał zabitego Hrothgara i udał się wraz z pobratymcami do Farthen Dûru, by tam pochować króla.

Wybór na króla[]

Po śmierci władcy Orik udał się do twierdzy Bregan, gdzie objął urząd grimstboritha Dûrgrimst Ingeitum. Ożenił się również z przyobiecaną sobie Hvedrą. Weselne igrzyska trwały cały tydzień. Po ich zakończeniu udał się z Eragonem do Tronjheimu, by wystartować w wyborach na króla. Zaczynał z poparciem klanów Gedthrall, Ledwonnu i Nagra. Dzięki ujawnieniu spisku Vermunda na Eragona zdobył jednak większość. Podczas głosowania decydujący był głos Iorunn z Vrenshrrg. Oddała go na Orika co skutkowało tym, iż postanowił on oddać jej miejsce w swojej radzie. Podczas koronacji Orika na króla obecna była jego żona Hvedra. Na ceremonii objawił się też bóg Gûntera. Złożył on koronę na głowie Orika, dzięki czemu nie został on królem-heretykiem. Po ceremonii król otrzymał od Eragona zaklętą bransoletę ze złota chroniącą właściciela przed ciosami i trucizną. Saphira zaś naprawiła Isidar Mithrim. Niektóre z pozostałych darów to: zbroja zaklęta, tak by nie przebiło jej żadne ostrze, kielich wypełniony diamentami i rubinami, długi na dwadzieścia stóp gobelin, tablica z agatu z wyrytymi imionami przodków Orika oraz zakrzywiony sztylet wyrzeźbiony z zęba smoka.

Poprzednik Pozycja Następca
Hrothgar Grimstborith Dûrgrimst Ingeitum Brak
Poprzednik Pozycja Następca
Hrothgar Król Krasnoludów Brak
Advertisement