Alagaësia − olbrzymi kontynent, na którym rozgrywa się akcja cyklu Dziedzictwo. Jego wielkość i zróżnicowanie klimatu oraz terenu umożliwiły osiedlenie się tutaj wielu rasom, m.in. ludziom, elfom, krasnoludom, urgalom i smokom, a także mniej licznym rasom takim jak kotołaki czy Ra'zacowie. Jedynie krasnoludy i smoki są rdzennymi mieszkańcami tych ziem, wszystkie pozostałe przybyły do Alagaësii z innych krain.
Geografia[]
Kraina ta jest częścią jednego z większych kontynentów leżących na bezimiennej planecie. Leży po wschodniej stronie oceanu. Granice wyznaczają góry, lasy, pustkowia oraz wybrzeże. Tylko od wschodniej strony granica Alagaësii jest jednocześnie granicą kontynentu, ponieważ na wszystkich innych kierunkach geograficznych kontynent ciągnie się dalej, ku niepoznanym terenom. Na dalekiej północy znajduje się kraina również zasiedlona przez urgale - dzika, chłodna i niebezpieczna. Z kolei na wschód od rzeki Edda ciągną się ziemie wschodnie, do których przeniósł się Eragon wraz z odradzającym się zakonem Smoczych Jeźdźców. Zgodnie z przepowiednią Angeli ziemie te najprawdopodobniej nie wchodzą w skład Alagaësii, ponieważ przeznaczeniem Eragona miało być "na zawsze opuścić te ziemie," a jego "stopa nie postanie w Alagaesii."
Mapa kontynentu nie sięga aż do wschodniego wybrzeża, lecz Christopher Paolini stwierdził, że gdyby tak było, wówczas jego szerokość byłaby nieco większa niż rozciągłość kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych.[1]
Wzdłuż linii brzegowej biegnie łańcuch górski o nazwie Kościec, zamieszkany przez rasę urgali. Na północny-zachód od głównego kontynentu leży wyspa Vroengard - dawna siedziba Jeźdźców. Północno-zachodnią część kontynentu zajmuje zamieszkana przez ludzi Dolina Palancar z głównymi miastami Carvahall i Therinsfordem oraz wysuniętą na wschód placówką handlową z elfami - Ceunon. Północną część kontynentu zajmuje ogromna puszcza Du Weldenvarden zamieszkana przez elfy, ze stolicą w Ellesmérze.
Serce kontynentu zajmuje olbrzymia Pustynia Hadaracka. W jej centrum wznoszą się góry Du Fells Nangoroth, w których niegdyś gniazdowały dzikie smoki. Pustynię zamieszkują nieliczne grupy nomadów i handlarzy niewolników, a także Wędrowne Szczepy. Zachodnią granicę pustyni wytycza rzeka Ramr. Po jej drugiej stronie znajduje się kolejna wielka równina kończąca się dopiero u stóp Utgardu.
Południe kontynentu zajmują dziesięciokrotnie wyższe od Kośćca, sięgające dziesięciu mil wysokości Góry Beorskie, zamieszkane przez krasnoludy. Ich stolicą jest Tronjheim, miasto-góra ukryta wewnątrz Farthen Dûru. Góry te wyróżniają się występowaniem unikatowych gatunków zwierząt, będących zasadniczo znacznie większymi odmianami gatunków żyjących na innych terenach.
Na zachód od Gór Beorskich znajduje się Surda - niepodległe Imperium państwo ludzi ze stolicą w Aberonie.
Rasy[]
Na początku Alagaësia zamieszkiwana była jedynie przez dzikie smoki oraz krasnoludy, rasy rodzime kontynentu. Ich stosunki były neutralne, jako że obie rasy zamieszkiwały inne tereny (krasnoludy umiłowały sobie góry i podziemne kryjówki, podczas gdy smoki preferowały otwarte przestrzenie) i nie interesowały się wzajemnie swoimi sprawami.
W końcu do Alagaësii zza morza przybyły na srebrnych statkach elfy. W ślad za nimi na kontynent przybyły urgale - "niczym złaknione krwi kleszcze", jak określił to Brom. Kolejną rasą, która przybyła do Alagaësii z nieznanej krainy, byli ludzie, którzy zajęli teren obecnej Surdy, za nimi zaś pojawili Ra'zacowie.
Dosyć liczną grupę stanowi także rasa kotołaków, choć ich historia nie jest znana - nie wiadomo, czy mieszkali w Alagaësii od początku, czy przywędrowali do niej z innych krain.
Krainę zamieszkują następujące rasy (wymienione w kolejności ich pojawiania się w Alagaësii):
Natura[]
Flora[]
Osobny artykuł: Flora
Osobny artykuł: Flora Alagaësii jest zróżnicowana, jednak większość roślin jest taka sama, jak w naszym świecie. Te charakterystyczne dla krainy Alagaësii mają magiczne właściwości. Jedynymi unikatowymi roślinami dla tego kontynentu są:
Fauna[]
- Osobny artykuł: Stworzenia
- Osobny artykuł: Zwierzęta
Podobnie jak w przypadku flory, Alagaësia ma tylko kilka charakterystycznych dla siebie zwierząt. Podstawowym gatunkiem właściwym krainie są obdarzone inteligencją, władające magią i potrafiące posługiwać się mową (choć jedynie telepatycznie) smoki, a także ich kuzyni, na przykład morskie potwory znane jako Nïdhwale. Inne charakterystyczne gatunki zwierząt występują zwłaszcza w Górach Beorskich oraz na wyspie Vroengard. Do górskich zwierząt należą:
Z kolei na Vroengardzie spotkać można następujące gatunki:
- Snalglí
- Czerw grzebak
- Sundavrblaka
Historia i polityka[]
- Osobny artykuł: Kalendarium historii Alagaësii
Na początku Alagaësia zamieszkiwana była jedynie przez smoki oraz Krasnolud, ojczyste rasy kontynentu. Ich stosunki były neutralne, jako że obie rasy żyły niezależnie od siebie (krasnoludy osiedliły się w górach oraz podziemiach, podczas gdy smoki preferowały otwarte przestrzenie).
W końcu do Alagaësii zza morza przybyły na srebrnych statkach elfy, a w ślad za nimi, "niczym złaknione krwi kleszcze" (jak określił to Brom), urgale. Elfy miały wówczas zupełnie inną kulturę, niż ta, którą później wyształciły - jadały mięso i nie były tak ściśle zżyte z naturą. Zamieszkały puszczę Du Weldenvarden. Ich stosunki ze smokami były potencjalne niebezpieczne, ponieważ uważały je za zwykłe dzikie zwierzęta grasujące po lasach. Takie postrzeganie smoków doprowadziło do fatalnego nieporozumienia, gdyż pewnego dnia elfi młodzik zapolował na smoka, czym rozjuszył skrzydlatą rasę. Smoki zwarły szeregi i postanowiły zemścić się na elfach. Doszło do krwawej wojny.
Du Fyrn Skulblaka, wojna elfów ze smokami, trwała pięć lat i pochłonęła wiele ofiar po obu stronach. Do jej zakończenia przyczyniło się rewolucyjne wydarzenie. Młody elf o imieniu Eragon znalazł białe, porzucone smocze jajo. Zabrał je i wkrótce wykluło się z niego pisklę. Elf postanowił zaopiekować się młodym smokiem, którego nazwał Bid'Daum. Miesiącami żyli razem w ukryciu i w końcu postanowili objawić się światu. Ukazanie się pierwszego Smoczego Jeźdźca było wydarzeniem przełomowym, ponieważ doprowadziło do porozumienia się obu ras i zakończenia konfliktu. W ramach pokojowego paktu elfy zostały obdarowane magią, dotychczas właściwą tylko smokom, i przez następnych dziewięć lat pracowały nad odpowiednim zaklęciem, które zapewniłoby wieczne przymierze. Tak powstał pakt formalnie tworzący zakon Smoczych Jeźdźców.
Od tej pory elfy i smoki żyły w zgodzie. Powołano wielu Jeźdźców, którzy nieśli pomoc potrzebującym, walczyli z wrogami, zgłębiali wiedzę na bardzo liczne i rozległe tematy i przekazywali swoje mądrości następnym pokoleniom. Do elitarnego Zakonu Jeźdźców w późniejszych latach dołączyła także rasa ludzka, która w międzyczasie przybyła do Alagaësii z nieznanych terenów. Jeźdźcy panowali nad krainą przez setki lat, zapewniając pokój i dobrobyt. Niektórzy jednak (choćby Galbatorix) twierdzili, że świat w ten sposób nie rozwijał się, ponieważ Jeźdźcy zatrzymali wszelki rozwój cywilizacyjny.
I to właśnie Galbatorix doprowadził do końca spokojnych czasów. Po utracie swojego pierwszego smoka popadł w rozpacz, i po odmowie przyznania mu nowego smoka przez starszych Jeźdźców postanowił zebrać grono zwolenników i zemścić się na zakonie. Wraz ze swoimi sprzymierzeńcami okazał się dość potężny, by doprowadzić do niemal całkowitej zagłady smoków, a co za tym idzie, Smoczych Jeźdźców. Zdobywszy potęgę i pozycję ogłosił się królem Imperium.
Od tego czasu w Alagaësii istniały trzy główne frakcje: Imperium, Vardeni i Surda, oraz niezależne, choć zagrożone imperialistycznymi podbojami Galbatorixa królestwa elfów oraz krasnoludów, oba sprzymierzone z Vardenami. Rebelianci i ich sprzymierzeńcy dążyli do obalenia tyranii Galbatorixa i przywrócenia dawnego królestwa Broddring.
Imperium władane przez Galbatorixa było państwem totalitarnym i ustrój ten funkcjonował przez około sto lat. Surda pozostała państwem wolnym głównie dlatego, że król nie uważał tego kraju za zagrożenie. W późnej fazie wojny jednak wojska imperium zaatakowały połączone siły Surdy i Vardenów, lecz ponieśli klęskę w bitwie na Płonących Równinach, dzięki czemu Surda zachowała niepodległość. W kolejnych etapach wojny Vardeni ze sprzymierzonymi siłami zajmowali kolejne miasta należące do Imperium: Feinster, Belatona, Aroughs oraz Dras-Leonę. Ostatnim zdobytym miastem była siedziba Galbatorixa, Urû'baen, gdzie rebelianci zdołali pokonać króla. Nasuada została nową królową Imperium i przemianowała nazwę stolicy na Ilireę, miano, które nosiła za czasów świetności Jeźdźców. Królowa oddała Aroughs, Feinster, Melian i Furnost Surdzie, zaś Teirm stał się niezależnym miastem-państwem. Zarówno Surda, jak i Teirm złożyli przysięgę wierności Imperium.
Kadry z filmu[]
