Postrzeganie – jedna z podstawowych umiejętności maga, polegająca na przywołaniu obrazu osoby, przedmiotu bądź miejsca i obserwacji ich w czasie rzeczywistym.
Opis[]
Postrzeganie polega na obserwacji przedmiotów, osób lub miejsc, by dowiedzieć się, co się z nimi dzieje oraz gdzie przebywają.
Do postrzegania niezbędna jest gładka, płaska tafla, np. szkła lub wody. Należy wymówić nad nią zaklęcie draumr kópa, a w myślach przywołać obraz osoby, która ma być postrzegana.
Jedna z odmian postrzegania pozwala nie tylko widzieć i słyszeć postrzegane osoby, lecz także z nimi rozmawiać. Elfy opracowały i udoskonaliły wynalazek znany jako widzące szkło, który pozwala na dwustronne postrzeganie oraz rozmowę. Co więcej, metoda ta nie wymaga, by osoby rozmawiające znały się wcześniej, możliwe jest więc postrzeganie wszystkiego, włącznie z nieznanymi osobami i ich otoczeniem.
Ograniczenia[]
Warunkiem zaklęcia jest, by mag miał wcześniej do czynienia z obiektem, który próbuje postrzegać; w przeciwnym razie ukaże mu się biały, pusty obraz. W konsekwencji mag widzi tylko to, co zna, jeśli więc znana jest mu postrzegana postać, lecz np. przebywa ona w obcym otoczeniu, wówczas ukaże się na białym tle.
W skrajnych przypadkach, próba postrzegania kogoś lub czegoś obcego może wyczerpać wszystkie siły maga, doprowadzając do jego śmierci.
Blokowanie[]
Postrzeganie najczęściej odbywa się dyskretnie; osoba postrzegana nie wie o tym, że jest obserwowana. Magowie i wprawni niemagowie potrafią jednak dowiedzieć się, gdy inna osoba usiłuje je dostrzec. Istnieje też możliwość przedziwdziałania temu zaklęciami, które czerpią energię dopóty, dopóki trwa próba postrzegania. Przykładem użycia jest naszyjnik w kształcie młota, podarowany Eragonowi przez krasnoludy, wyposażony w zaklęcie, które blokowało wszelkie próby postrzegania Jeźdźca dopóty, dopóki ten nosił go na szyi.
Rola w książkach[]
Postrzeganie jest wykorzystywane przez wielu bohaterów, głównie do szpiegowania nieprzyjaciela lub do sprawdzania, czy najbliższe osoby są bezpieczne. Podczas swoich podróży z Bromem Eragon doświadczył nietypowej odmiany postrzegania, widząc w snach uwięzioną w Gil'eadzie Aryę. Nie wiadomo, czy istotnie była to odmiana tego zaklęcia, bowiem Eragon nie podjął świadomej próby postrzegania – rzeczywiste wydarzenia ukazały mu się we śnie – a ponadto nigdy wcześniej nie widział elfki.
Po bitwie o Farthen Dûr Eragon czuł za pośrednictwem swojego naszyjnika kilkukrotne próby postrzegania. Sam używał zaklęcia i jego odmian, by sprawdzić, co dzieje się m.in. z Saphirą, Murtaghiem, Roranem, czy Bromem, a także, by porozumiewać się na odległość m.in. z Oromisem, Nasuadą, Islanzadí i Orikiem.
Użytkownicy zaklęcia[]
Magowie, którzy korzystali z postrzegania:
Magowie, którzy prawdopodobnie korzystali z postrzegania: